a lot of things left unsaid

lots and lots and lots of things..

i don't know if my current beau would allow this, but then again, i guess this is a lot better than keeping a grudge because of what he did..

simulan na natin.
by saying simulan, i'm not stating na start all over again, or whatever.
i really don't intend to go back to that kind of relationship that we once had, yes, i do have a lot of regrets.
regrets na forever na lang magiging regrets.

bakit nga ba tayo naghiwalay?
siguro, kasi gago ka.
siguro kasi hindi mo ako inalagaan.
siguro kasi pinairal mo ang pagkamaere mo.
siguro kasi nagsawa na ako sa pang-gagago mo sa akin.
siguro kasi napagod na ako sa lahat ng panglalait na ginawa mo sa pagkatao ko.
pero hindi kasama sa mga siguro na yun ung, siguro hindi na kita mahal, kasi nung panahon na iyon, wala nang mas sasakit pa sa pagsalitaan ka ng masama ng taong minahal mo ng buong buo, ng taong inalayan mo ng lahat lahat sa iyo.

oo, aminado ako, ayaw kitang makita.
takot ako sa mararamdaman ko, hindi takot dahil mahal pa kita.
kungdi takot dahil hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa oras na magkita tayo.

sasabihin mo na namang bitter ako.
maaaring oo, maaaring hindi.
oo, bitter ako, dahil sa dami ng pinagsamahan natin, sa tagal ng ipinagtiis ko sau, sa dami ng nasaktan ko, sa dami ng pinagpalit ko, sa wala din napunta ang relasyon.
hindi, hindi ako bitter, dahil hindi ko na panghihinayangan ang pinagsamahan natin sa sakit ng mga salitang binitiwan mo.

mahal kita noon, minahal nang buong buo, nang walang pagaalinlangan.
maski magulang ko na ang pumipigil.
maski pamilya ko na ang umaayaw, sumige pa rin ako.
maski sa dami ng hadlang, sige pa rin ako.
maski sa dami ng taong nasasaktan ko as the relationship grows old, i still chose to be with you.
pero anong nakuha ko?
haliparot ako?
masamang babae?
walang kwentang girlfriend?
nonsense kausap?
bobo?
tanga?
good for nothing?
walang binatbat?

yeah right.
and for once, DAMN YOU.

sa lahat ng masasakit na salita, hindi sapat ang sorry mo.
sa lahat ng pananakit mo sa akin, hindi sapat ang sorry mo.
at kahit na kailan, hindi magiging sapat ang sorry mo.

pero bakit ko nga ba aalagaan ang galit ko sau?
ano nga bang mapapala ko?
WALA. hindi ba?

as others might say, forgive and let go.
it has been almost a year.
february 14, 2009 to be exact.
kaso, hindi pa ako handang magpatawad.
nagawa ko na matagal na ang paglelet go.

PAANO MO NGA BA PATATAWARIN ANG TAONG NI HINDI HUMINGI NG TAWAD SA LAHAT NG KASALANANG NAGAWA NIYA?
paano?

let time heal all wounds, but then, time alone is not enough.

you went ahead with your life, and i assume, you are happy now.
i am happy too, as people around have seen.
i am now complete.
i've already regained the self-respect na nawala sa akin sa 14 months ng relasyon natin.
i'm tougher now. stronger. better.

and with all these, i thank you, for a being a part of my life.
maski gusto ko nang burahin ang oras at panahon na kasama kita.
yes, i am thankful. but no, i am still not ready to forgive you.

let time speak for itself.
i've moved on.
i'm now okay.
i do hope you would be too, if not now, soon.

forgiveness would follow, i hope this is the beginning.

pinapaubaya ko na ang lahat ng sama ng loob ko kay God.
at sana, in time, maturuan muli ang puso ko na magpatawad.
gaya ng muling pagkatuto ng puso ko na magmahal :)