A very special love. A very special realization.

Minsan lang ako magkagusto na manood ng romantic flick. Minsan lang din ako magyaya at magplano. At mas lalong minsan lang ako mag-blog tungkol sa pelikulang napanood ko. Kapag may mga movie reviews, madalas kong sinasabi ang “okay”, “maganda ung movie!”, “kilig!” at kung ano-ano pang magdedescribe sa simpleng kababawan ng pelikula. Pero itong pelikula na ito, talagang mag-iiwan ng tatak sa isip at puso ko.

A VERY SPECIAL LOVE. John Lloyd plays Miggy, a hot-tempered guy who doesn’t even know how to say sorry. anak sa labas ng isang mayamang lalaki, pinipilit at sinusubukan niyang i-earn ang apelyidong naibigay sa kanya, but unfortunately, madalas ay kinokontra siya ng kanyang kuya sa mga bagay na gusto niyang gawin.

Sarah plays Laida, a girl beaming with possitivity, sunshine kumbaga. isang simpleng babaeng nangarap na mahalin ng taong palaging laman ng kanyang mga panaginip, at ang lalaking iyon nga ay si Miggy. Masayahin ang pamilya niya, at suportado siya sa kanyang mga desisyon ng kanyang mga magulang.

Pumasok si Laida bilang isa sa mga editorial staff ng magazine publication na hinahawakan ni Miggy. Takot ang namamayani sa opisina, dahil nga sa pagiging hot-tempered ni Miggy. The stoy unfolds the truth regarding Miggy’s coldness towards the people around him. Anak siya sa labas, at kahit kalian ay hindi siya na-appreciate ng kanyang mga kapatid. Si Laida ang nagbigay ng positive feeling kay Miggy, empowering him sa lahat ng mga endeavor na haharapin nila. Unti-unti, nagkapuso si Miggy at natutunan din nito na mahalin ang sarili niya, pati na rin si Laida. Masyadong spoiler para sa mga hindi pa nakakanood kung ikukuwento ko nang buo. Manuod na lang kayo, and it’s really worth it.

The movie made me cry for, like, 6 times. To think na it was only just a romantic flick. Isa sa mga iniyakan kong eksena nung pinapaalis na ni Miggy si Laida sa opisina dahil nagsara na nga ito. Sinabi ni Laida na “ang dali mo namang sumuko. Kung iniisip mong sinukuan ka na ng lahat ng tao, andito pa ako. Kung iniisip mong wala nang magmamahal sau, andito pa din ako.” Sabay sinagot ni Miggy ng “hindi ko naman sinabing mahalin mo ako, kaya don’t make me feel as if I have to love you back. pwde ba, maawa ka naman sa sarili mo, kahit bali-baliktarin mo ako, wala na akong maibibigay sa iyo. Mapapagod ka lang umasa, mapapagod ka lang maghintay. Mapagod ka lang maghintay na mamahalin ka din.” At ang pamatay na linya na tumagos-tagos sa aking buong pagkatao ay “kahit minsan, hindi ko naramdamang nakakapagod kang mahalin. Ngayon lang.” sabay walk-out. There’s these certain situations na ramdam na ramdam ko ung sakit. Ung pilit na ikinikintal mo sa isip nung taong mahal mo na mahal mo siya, at hindi mo siya iiwan, pilit mong pinapadama un sa kanya, pero pilit ka niyang itinataboy palayo. Damang-dama ko ung sakit nun. Ramdam na ramdam ko. Ung tipong alam na alam mo sa sarili mo na hindi mo siya susukuan, pero siya mismo ung nagpapasuko sa iyo, siya mismo ung nananagad sa iyo.

Isa pa sa mga nakakaiyak na eksena ay nung dinamayan si Laida ng buong pamilya niya sa pagkabigo niya kay Miggy. That was such a very perfect family. Hanggang ngayon, hindi ako makapagsalita sa pamilya ko, hanggang ngayon, walang nakakaalam pa. at ang sakit sakit na ang sarili ko lang ang tangi kong karamay ngayon. Sarili ko lang makakaintindi sa akin. Gusto ko na lang iiyak lahat ng ito, pero hindi ako parating pinapayagan ng pagkakataon. Sa lahat, ito ung knakatakutan ko, ung maiwanan mag-isa. Ung maiwan na sarili mo na lang ung tanging maaasahan mo. Oftentimes, I’d result to covering up my emotions. Tumawa kahit na alam namang pilit, maging masaya sa harap ng ibang tao, para hindi na matanong, dahil mahirap sumagot nang wala ka namang maisasagot.

Todo kilig ang pelikula. Tamang-tama sanang panoorin nung mga couples na medyo kumikiling sa negatibong pag-iisip ung kanilang kapartner. Which reminded me of somebody. Hindi siya mahirap mahalin, hindi din naman siya anak sa labas, pero masyado siyang mabigat sa sarili niya. He pushes people away. Ni hindi siya naniniwala na may tao talagang kayang magmahal sa kanya. He has this dark and dusky aura, as he calls it. But he is worth loving, he was worth loving.

Sobrang nakarelate lang ako sa takbo ng story ng movie. It was really hard to believe in goodness lalo na kung ung taong pinaniniwalaan mo ay wala mismong tiwala sa kabaitang meron siya. Its hard to believe in love, lalo na kung ung taong minamahal mo ay hindi naniniwala na pwede siyang mahalin, at pwede siyang magmahal. The situation was Laida-ish. Nakakfrustrate pero you still try to make him feel how important he is, pero pag binitawan ka na, at itinaboy na, tama na nga bang sumuko na? I wish I could tell him na, ANDITO PA AKO, believing in everything that he is na hindi niya pinapaniwalaan. Na andito pa ako, dahil hindi siya nakakapagod mahalin, hanggang sa ngayon lang na binitawan na niya ako. This is fucking hard.

Another emo post. Supposedly, I’ll be blogging about the movie, but unfortunately, I really am so affected that I can’t just stay silent about this.

In the end, Miggy acknowledged Laida’s presence, the change that she has influenced him to take, ung pagbabago na nakabuti para kay Miggy, ung pagbabago na matagal hinintay ng mga tao sa paligid niya. UNG PAGKAKAROON NG PUSO.

I may not have watched this with him, as it was planned, pero sobrang tinagusan lang ako nito. Two thumbs up for the writer, for everybody behind this successful movie, for they were able to make me think about everything that has happened. Stay positive as the movie would imply, nothing bad would happen if I comply.

KUNG TALAGANG MAHAL MO, KAHIT MADAMING ATRASO, KAKAYANIN. TATANGGAPIN MO LAHAT, IBIBIGAY LAHAT NG KAYA, WALANG KASI-KASI, WALANG PERO-PERO, MAHAL MO EH. KAHIT INAALILA KA NA, KAHIT SINISIGAWAN KA, KAHIT NA HINDI NAKIKITA ANG MGA GINAGAWA MO, MAMAHALIN MO PA DIN.

* it was supposedly a tenth monthsary movie date. 08.24.08